Sertleşme Sorunu Diyaloğu

“Kahve ister misin?”
“İstemem…”
“Çay vereyim o zaman…”
“Yok, çay da almayayım…”
“Çay-kahve tiryakisi değil miydin sen, ne oldu böyle?”
“İkisi de bünyeme iyi gelmiyor… Sorunum var…”
“Ne sorunu?”
“Sertleşme sorunu…”
“Yanlış mı duydum?”
“Hayır… Maalesef sertleşme sorunu yaşıyorum…”
“Bravo… Seni utangaç bilirdim ama cinsel sorununu uluorta itiraf ettiğine göre çok cesurmuşsun.”
“Yanılıyorsun… Benim cinsel bir sorunum yok. En azından şimdilik…”
“Sertleşme sorunum var demedin mi az önce?”
“Dedim…”
“İşte tamam…”
“Tamam değil… O sorun yanlış isimle anılıyor. Cinsel olanına, ‘sertleşememe sorunu’ denir aslında… Hani sertleşemiyor, yumuşak kalıyor ya…”
“Mantıken haklısın hani ama neden yanlış isim koymuşlar?”
“Hangi sorun doğru anlaşılıyor ki, isimleri doğru konsun…”
“O kadar da acımasız olmayalım, vardır bir sebebi.”
“Ne bileyim? Mağduriyeti olanlar daha fazla incinmesin diyedir belki.”
“O dert, hassas insanların başına mı gelir genellikle?”
“Pek sanmam… Sorunlar insanları doğal olarak hassaslaştırıyordur mutlaka.”
“Şimdi ben sana içecek bir şey ikram edemeyecek miyim?”
“Ihlamur var mı?”
“Var.”
“Su bardağında olsun ama. En az üç bardak içerim, ona göre demle ha!”
“Fazla gelmesin, istenmedik bir sorun yaratmasın!”
“Bir şey olmaz canım…”
“Hâlâ anlatmadın, ‘sertleşme sorunu’ nasıl bir şey peki?”
“Karşı koyulmaz biçimde sert çıkma arzusu taşıyorum…”
“Kime karşı?”
“Önüne gelen herkese karşı…”
“Tekme atma arzusu gibi mi?”
“Aynen öyle…”
“Nerden çıktı bu?”
“Siyasi arenada hep vardı ama ipin ucu kaçtı… Haberleri izlemiyor musun? Yerli-yabancı bütün liderler sert çıkıyorlar… Ama en çok da bizim hükümet lideri…”
“Biliyorum, biliyorum şu aralar İsrail’e sert çıkmakla meşgul.”
“Onun için yerli, yabancı; çiftçi, yargıç, eczacı, sendikalı işçi filan fark etmiyor, gıcık kaptığı her kesime ayrı ayrı sert çıkıyor… Ermenistan’a da sert çıkmış. Ama ben en çok bir gün, ‘Topunuza birden sert çıkıyorum’ demesinden korkuyorum."
“Siyasetten uzak dur, rahatlarsın.”
“Genç bir sevgili buldum, kafası bozulunca o da çok sert çıkıyor bana.”
“Abartıyorsun gibi geliyor.”
“Lisedeyken çete lideriymiş galiba…”
“Şimdiye kadar bir sertliğini gördün mü?”
“Bariz olarak değil ama sürekli cinayet filmleri izlemesinden huylanıyorum. Bir de saçımı uzatmamı istiyor.”
“Niye?”
“Kavramaya çalıştığında saçlarım eline gelmiyormuş…”
“Hoş bir istektir belki…”
“İçinde sertleşme olmayan diziler de artık uzun ömürlü olmuyor, bazıları uğursuz 13’ncü haftayı bile göremeden yayından kaldırılıyor.”
“Senaryoları kötüdür mutlaka…”
"Bugün hava çok sert."
"Mevsimi... Kış kışlığını yapmalı."
“Futbolcuların sertleşmesine ne demeli?”
“Futbol zaten sert spordur.”
“Teknik heyete krampon, forma veya tekmelik fırlatmalarını diyorum. Eskiden var mıydı?”
“Doğru söylüyorsun…”
“Bütün bunlar Galatasaraylı George Hagi’yle başladı hocam. Sahada herkese sert çıkardı... Bir daha da iflah olmadık, bütün futbolcular onu taklit etti sırayla...”
“O da siyasete girer mi?”
“Türk vatandaşlığına geçerse, neden olmasın?”
“Eyvah!”
“İnsanlar trafikte de birbirlerine daha sert davranıyor artık.”
“Farkındayım. Sence bütün bunların sebebi ne?”
“Sertleşme salgını var çünkü.”
“Yine abarttın.”
“İnan öyle… Ben bile dayanılmaz biçimde sertleşmek istiyorsam, kesinlikle salgındır…”
“Boş ver, sertleşmek bize yakışmaz.”
“Elimde değil, sertleşmek için sürekli fırsat kollar oldum. Hatta kendimi tutamayıp birkaç kez denedim bile.”
“Sonuç?”
“Şanssızlığa bak ki sert çıktıklarımın hepsi benden daha sert çıktı. Biri tehdit etti, bir diğeri iyice hırpaladı. Silah çekeni de var tabii…”
“Böyle bir saçmalığı neden denedin?”
“Sertleşenleri alkışlanırken görünce canım çekiyor. Ben de sertleşerek beğenilmek istiyorum. Hakkım yok mu?”
“Vardır tabii ama…”
“Hem, sertleşmek sakin kalmaktan daha kolay değil midir?”
“Öyle midir?”
“Üstelik bilinmedik bir yararı da var.”
“Nasıl bir yarar?”
“Sertleşince suçluluk duygusundan kurtuluyorsun… Daha etkili sertleşen birine çatmadığın sürece tabii…”
“Sertleşmenin suçluluk duygusuyla doğrudan bir ilişkisi mi var yani?”
“Söylemeye dilim varmıyor ama sanki...”
“Yaygınlığı bu yüzden mi?”
“Şüphelerim o yönde...”
“Sertleşmek düşmanlığı arttırmaz mı?”
“Arttırır ama sertleşenlerin sorunu değil bu.”
“Kimin sorunu peki?”
“Günümüzde kimsenin sorunu değil aslında.”
“Sertleşmeyi yine deneyecek misin?”
“İnşallah denemem, aksine tedavi olmalıyım. Sertleşmeye yeltenmek tehlikeli.”
“Herkes için mi tehlikeli?”
“Korunuyor veya kollanıyorsan, istihbaratın kuvvetliyse mesele yok. Bir de gözü kara olmak lazım.”
“Nasıl kurtulacaksın bu sorundan?”
“Örneğin; çay, kahve gibi uyaran, geren içeceklerden uzak durup teskin edici içecekler kullanarak... Ihlamurun yanına bir de papatya çayı olsa ne güzel giderdi. Anason da iyi gelir.”
“Anason, bebeklerde gaz söktürücü olarak kullanılmaz mı?”
“Gaz çıkartmakla kalmaz, uyku da verir, sinir krizini de önler…”
“Tamam, onlardan da bulundururum artık.”
“Bir de televizyonda bebek kanallarını izlemeliyim, insana acayip huzur veriyor.”
“Esnemeye başladın, istersen içerdeki yatakta biraz kestir.”
“Gerek yok, şu koltukta kıvrılır uyurum.”
“İkili koltukta boylu boyunca uzanamazsın, yatak daha rahat değil mi?”
“Değil… Burada uyuyabilmek için anne karnındaki gibi kıvrılmak zorundayım. Oysa geniş yatakta uyur uyumaz cenin pozisyonum bozuluyor, huzurum kaçıyor…”
“Ne diyeyim? Allah şifa versin…”
“Hepimize…”